Opononi
Door: lotmar
Blijf op de hoogte en volg Marijke
22 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, National Park
Paihia 18 januari
Na de boodschappen was het tijd voor de was en toen naar " Hole in the Rock's". Een bootreis waarbij we hopen de dolfijnen te zien. Ook gaan we langs the bay of Islands.
Het geluk is met ons, ze wachten op ons. Leuk om er toch steeds een glimp van op te mogen vangen. De boot vaart even heel rustig zodat we ze allemaal goed kunnen bekijken. Daarna varen we verder om de vele eilanden te zien die in deze baai liggen. We varen een stukje op volle zee en komen langs de "Hole in the Rock's". Heel bijzonder om te zien hoe er midden in de berg een doorgang is, hoe is dat daar gekomen? Zo'n machtiege rots, Aardbevingen????? Je kunt de zee aan de andere kant erdoor zien.
Bij een heel rustig eiland mogen we van de boot en maken we een wandeling naar het hoogste punt. Er komen hier geen auto's, maar een restaurantje is er wel.
Na een uurtje gaan we richting de vaste wal. Het was een heerlijke dag, mooi weer en weer veel gezien. We verheugen ons op morgen, het is het laatste kleine plaatsje van onze bijzondere reis.
We hebben een souvenier voor ons zelf gekocht.
Woensdag 19 januari
Hoera, we weten hoe de blauwe en witte bloemen heten die we veel tegen komen langs de kant van de weg, de naam is Agapantus. Het zijn een soort uien bloemen en groeien hier als onkruid.
Een andere mooie bloem langs de kant van de weg is de Mombretia, deze is oranje. Bij ons komen deze in boeketten voor. Soms is de hele berm oranje, of dus blauw met wit.
De route naar de Okopako lodge is kort en we verwachten iets bijzonders.
Onze maning over bijzonder is hier iets verdeeld. Lottie vindt het gezellig en schoon, Marijke heeft een ander idee over gezellig. Zij vindt het oude meuk.
Er is niets in de wijde omgeving, echt helemaal niets. Gelukkig hebben we eten mee voor 2 dagen. Marijke.....wat een voruitziende blik. Maar gelukkig is het een boerderij waar ze melk, groente en brood verkopen.
Als je van wandelen houdt kun je de weg op naar boven, of zo je wilt, naar beneden, maar daar houdt het dan ook mee op.
Het dorp Opinoni is 15 km verder, wat een heerlijk vooruitzicht als je alleen de benenwagen mee hebt. Gelukkig zijn de mensen hier wel heel aardig en zaterdag gaat de vrouw des huizes naar het stadje en wil ons wel brengen.
Gaan we dat terug lopen?????
Vanavond genoten van een mooie rode zonsondergang en een schitterende sterrenhemel.
Donderdag 20 januari
Na heerlijk vers gebakken brood lopen we de heuvel op en genieten van een uitzicht over het meer in de verte.
Het is een luier dag.
Om half 6 worden we opgehaald voor de Foothprints tour door het Waipoua forest.Een Maori, een echt oermens, hij heet Bill. Niet echt Maori zou je denken. We zijn met een klein groepje, 6 mensen.
Onderweg laat hij ons zien wat de Possum hier aanricht,geen goed woord heeft hij er voor over. Hele bomen zijn kaal, aangevreten door de Possum. Doodrijden mag wat hem betreft!
We rijden naar het Waipoua Forest, wat je daar ziet is zeer indrukwekkend. Het is een bos met veel Kauri trees. The Father of the Forest. Op de weg erheen vertelt hij over alle struiken en hun geneeskrachtige waarden. Hij laat een varen zien met een aankomend jong blad, dat zit in een krul. Het is het teken van een nieuw leven, een nieuw begin.
Voordat we het gedeelte van het bos ingaan waar de grootste Kauri boom staat, vertelt Bill in zijn eigen taal dat wij eraan komen en dat hij visite meeneemt. Je bent hier een echte gast. Hij gaat met zoveel eerbied en respect om met deze bomen en de natuur. We gaan o.a. naar de grootste Kauri tree van de wereld, een 4000 jaar oude boom, de Te Matua Ngahere. Niet te beschrijven wat voor een diameter deze boom heeft, en dan nog de hoogte. We krijgen tijd om zelf iets te delen met deze boom, of niet, alles is goed. Hij geeft ons alle tijd. Daarna zingt hij voor deze boom een prachtig lied. Zeer indrukwekkend. Wat zijn we als mens klein, maar ook zo verbonden met deze natuur, dat wij hier een mee zijn.
Tijdens de vele stops vertelt hij verschillende legendes van deze streek. Hij is een boeiend verteller.
We gaan naar de 4 sisters, ook Kauri bomen die heel dicht op elkaar staan, het zijn echt 4 aparte bomen.
We zijn voor een keer eens geen toerist op jacht naar weer iets bijzonders, dit was zo oer, zo puur.
Ook onderweg lopen we dicht langs een dikke Kauri boom zodat je goed de bast kunt voelen, ook hier, neem de tijd. Vertel hem je verhaal. Wat een eerbied voor de hele natuur. De natuur wordt beschouwd als iets bijzonders, het zit verweven in de Maori cultuur.
Natuurlijk komen we ook bomen tegen die dood gaan. Je ziet ze bloeden, maar om dode bomen hoef je niet verdrietig te zijn, het geeft nieuw planten de kans.
We komen een nst tegen van de Kiwi, je krijgt deze vogel moeilijk te zien.. We luisteren naar alle vogel geluiden om ons heen, hij heeft ze ook op een c.d staan. Ook leven hier wilde zwijnen, groot, sterk, met een spitse snuit. Hier mag je bang voor zijn.
Ondertussen wordt verteld dat de hars van de boom gebruikt wordt voor het tatoeeren van de Maori's. Iedere stam heeft zijn eigen lijnen en zo zijn eigen paspoort. De hars lijkt op barnsteen en wordt gebruikt voor o.a. sieraden.
Het wordt donker en we krijgen een zaklampje mee.
Dan gaan we als laatste naar de Tune Mahuta, the Lord of the Forest.
Ook hier kondigt hij aan dat hij visite meeneemt. We bewonderen de machtige natuur die ons laat mee genieten van een 2000 jaar oude boom. In de kruin groeien nog vele soorten andere gewassen. Ook hier krijgen we een poosje stilte voor onze eigen gedachten. Hij steekt een stukje hars aan van dat komt van een Kauri boom wat de sfeer verhoogt. Na afloop weer een indrukwekkend lied wat volgens ons te horen is in het hele woud. Dat wij hier mogen zijn..........
Na afloop krijgen de vrouwen een stukje hars mee.
We voelen ons heel bijzonder en vooral zo een met een overweldigende natuur.
Zaterdag 21 januari
Als je dan toch niet kunt slapen, ga naar buiten en kijk naar de hemel, ga nog een keer voor je cadeautje. The Milky Way. Het kan niet op.
We worden afgezet bij het stadje Opononi waar we tijd voor ons zelf hebben. We lopen langs het strand en kijken uit over mooie zandduinen. We vinden er de mooiste parelmoer schelpen. Die gaan natuurlijk mee naar huis. Gelukkig worden we weer op gehaald. Terug lopen kan alleen langs de grote weg en lijkt ons niet erg aanlokkelijk.
S 'Avonds bestellen we het diner van de boerderij, zoete aardappels, pompoen, snijboontje en schapenvlees wat in houtvuur lang is geroosterd.
Als toetje, ijs met een soort citroencake. We hebben heerlijk gegeten, jammer dat we niet samen met de familie aten, zij hadden hetzelfde als wij, maar dan op de boerderij. Dan hadden we van gedachten kunnen wisselen.
Op tijd naar bed, de I Pad en E book zijn leeg, we laden de I Pad stiekem op aan het verlengsnoer van de wasmachine. :) Wat zijn we slim. Hebben we morgen hopelijk weer een volle beschikbaar. Je kunt ook de boerin vragen om op te laden. Dat kan eigenlijk alleen op de boerderij. Er zijn nergens stopcontacten.
Na de boodschappen was het tijd voor de was en toen naar " Hole in the Rock's". Een bootreis waarbij we hopen de dolfijnen te zien. Ook gaan we langs the bay of Islands.
Het geluk is met ons, ze wachten op ons. Leuk om er toch steeds een glimp van op te mogen vangen. De boot vaart even heel rustig zodat we ze allemaal goed kunnen bekijken. Daarna varen we verder om de vele eilanden te zien die in deze baai liggen. We varen een stukje op volle zee en komen langs de "Hole in the Rock's". Heel bijzonder om te zien hoe er midden in de berg een doorgang is, hoe is dat daar gekomen? Zo'n machtiege rots, Aardbevingen????? Je kunt de zee aan de andere kant erdoor zien.
Bij een heel rustig eiland mogen we van de boot en maken we een wandeling naar het hoogste punt. Er komen hier geen auto's, maar een restaurantje is er wel.
Na een uurtje gaan we richting de vaste wal. Het was een heerlijke dag, mooi weer en weer veel gezien. We verheugen ons op morgen, het is het laatste kleine plaatsje van onze bijzondere reis.
We hebben een souvenier voor ons zelf gekocht.
Woensdag 19 januari
Hoera, we weten hoe de blauwe en witte bloemen heten die we veel tegen komen langs de kant van de weg, de naam is Agapantus. Het zijn een soort uien bloemen en groeien hier als onkruid.
Een andere mooie bloem langs de kant van de weg is de Mombretia, deze is oranje. Bij ons komen deze in boeketten voor. Soms is de hele berm oranje, of dus blauw met wit.
De route naar de Okopako lodge is kort en we verwachten iets bijzonders.
Onze maning over bijzonder is hier iets verdeeld. Lottie vindt het gezellig en schoon, Marijke heeft een ander idee over gezellig. Zij vindt het oude meuk.
Er is niets in de wijde omgeving, echt helemaal niets. Gelukkig hebben we eten mee voor 2 dagen. Marijke.....wat een voruitziende blik. Maar gelukkig is het een boerderij waar ze melk, groente en brood verkopen.
Als je van wandelen houdt kun je de weg op naar boven, of zo je wilt, naar beneden, maar daar houdt het dan ook mee op.
Het dorp Opinoni is 15 km verder, wat een heerlijk vooruitzicht als je alleen de benenwagen mee hebt. Gelukkig zijn de mensen hier wel heel aardig en zaterdag gaat de vrouw des huizes naar het stadje en wil ons wel brengen.
Gaan we dat terug lopen?????
Vanavond genoten van een mooie rode zonsondergang en een schitterende sterrenhemel.
Donderdag 20 januari
Na heerlijk vers gebakken brood lopen we de heuvel op en genieten van een uitzicht over het meer in de verte.
Het is een luier dag.
Om half 6 worden we opgehaald voor de Foothprints tour door het Waipoua forest.Een Maori, een echt oermens, hij heet Bill. Niet echt Maori zou je denken. We zijn met een klein groepje, 6 mensen.
Onderweg laat hij ons zien wat de Possum hier aanricht,geen goed woord heeft hij er voor over. Hele bomen zijn kaal, aangevreten door de Possum. Doodrijden mag wat hem betreft!
We rijden naar het Waipoua Forest, wat je daar ziet is zeer indrukwekkend. Het is een bos met veel Kauri trees. The Father of the Forest. Op de weg erheen vertelt hij over alle struiken en hun geneeskrachtige waarden. Hij laat een varen zien met een aankomend jong blad, dat zit in een krul. Het is het teken van een nieuw leven, een nieuw begin.
Voordat we het gedeelte van het bos ingaan waar de grootste Kauri boom staat, vertelt Bill in zijn eigen taal dat wij eraan komen en dat hij visite meeneemt. Je bent hier een echte gast. Hij gaat met zoveel eerbied en respect om met deze bomen en de natuur. We gaan o.a. naar de grootste Kauri tree van de wereld, een 4000 jaar oude boom, de Te Matua Ngahere. Niet te beschrijven wat voor een diameter deze boom heeft, en dan nog de hoogte. We krijgen tijd om zelf iets te delen met deze boom, of niet, alles is goed. Hij geeft ons alle tijd. Daarna zingt hij voor deze boom een prachtig lied. Zeer indrukwekkend. Wat zijn we als mens klein, maar ook zo verbonden met deze natuur, dat wij hier een mee zijn.
Tijdens de vele stops vertelt hij verschillende legendes van deze streek. Hij is een boeiend verteller.
We gaan naar de 4 sisters, ook Kauri bomen die heel dicht op elkaar staan, het zijn echt 4 aparte bomen.
We zijn voor een keer eens geen toerist op jacht naar weer iets bijzonders, dit was zo oer, zo puur.
Ook onderweg lopen we dicht langs een dikke Kauri boom zodat je goed de bast kunt voelen, ook hier, neem de tijd. Vertel hem je verhaal. Wat een eerbied voor de hele natuur. De natuur wordt beschouwd als iets bijzonders, het zit verweven in de Maori cultuur.
Natuurlijk komen we ook bomen tegen die dood gaan. Je ziet ze bloeden, maar om dode bomen hoef je niet verdrietig te zijn, het geeft nieuw planten de kans.
We komen een nst tegen van de Kiwi, je krijgt deze vogel moeilijk te zien.. We luisteren naar alle vogel geluiden om ons heen, hij heeft ze ook op een c.d staan. Ook leven hier wilde zwijnen, groot, sterk, met een spitse snuit. Hier mag je bang voor zijn.
Ondertussen wordt verteld dat de hars van de boom gebruikt wordt voor het tatoeeren van de Maori's. Iedere stam heeft zijn eigen lijnen en zo zijn eigen paspoort. De hars lijkt op barnsteen en wordt gebruikt voor o.a. sieraden.
Het wordt donker en we krijgen een zaklampje mee.
Dan gaan we als laatste naar de Tune Mahuta, the Lord of the Forest.
Ook hier kondigt hij aan dat hij visite meeneemt. We bewonderen de machtige natuur die ons laat mee genieten van een 2000 jaar oude boom. In de kruin groeien nog vele soorten andere gewassen. Ook hier krijgen we een poosje stilte voor onze eigen gedachten. Hij steekt een stukje hars aan van dat komt van een Kauri boom wat de sfeer verhoogt. Na afloop weer een indrukwekkend lied wat volgens ons te horen is in het hele woud. Dat wij hier mogen zijn..........
Na afloop krijgen de vrouwen een stukje hars mee.
We voelen ons heel bijzonder en vooral zo een met een overweldigende natuur.
Zaterdag 21 januari
Als je dan toch niet kunt slapen, ga naar buiten en kijk naar de hemel, ga nog een keer voor je cadeautje. The Milky Way. Het kan niet op.
We worden afgezet bij het stadje Opononi waar we tijd voor ons zelf hebben. We lopen langs het strand en kijken uit over mooie zandduinen. We vinden er de mooiste parelmoer schelpen. Die gaan natuurlijk mee naar huis. Gelukkig worden we weer op gehaald. Terug lopen kan alleen langs de grote weg en lijkt ons niet erg aanlokkelijk.
S 'Avonds bestellen we het diner van de boerderij, zoete aardappels, pompoen, snijboontje en schapenvlees wat in houtvuur lang is geroosterd.
Als toetje, ijs met een soort citroencake. We hebben heerlijk gegeten, jammer dat we niet samen met de familie aten, zij hadden hetzelfde als wij, maar dan op de boerderij. Dan hadden we van gedachten kunnen wisselen.
Op tijd naar bed, de I Pad en E book zijn leeg, we laden de I Pad stiekem op aan het verlengsnoer van de wasmachine. :) Wat zijn we slim. Hebben we morgen hopelijk weer een volle beschikbaar. Je kunt ook de boerin vragen om op te laden. Dat kan eigenlijk alleen op de boerderij. Er zijn nergens stopcontacten.
-
22 Januari 2012 - 08:54
Mariel:
Wat lijkt me dat een machtig bezoek aan de Forest. Wat had ik dat graag meegemaakt en wat een bijzondere gids! Ben zo benieuwd naar jullie foto's en verhalen! Volgens mij kunnen jullie wel een avondje een zaaltje afhuren!
Nog heel veel plezier. -
22 Januari 2012 - 09:23
Annemieke:
Dag meiden,
wat een indrukwekkend verhaal over de kauri bomen en jullie tocht met de gids....
Over de schelpen: overleg met andere reizigers. Wij hebben destijds gehoord dat je echt geen schelpen mee mag nemen naar Nederland en er als je gesnapt wordt, een boete door krijgt. Ik weet niet of het echt waar is, maar wilde jullie dit toch zeggen.
Geniet nog verder en tot horens!!
Groet, Annemieke. -
22 Januari 2012 - 11:44
Angela:
De hars waar jullie een stukje van meegekregen hebben heet volgens mij 'amber'. Lijkt inderdaad veel op barnsteen.
Mooi hoor ...
x Angela -
22 Januari 2012 - 13:29
Marieke:
Hoi Marijke, wat een mooie foto's!! Lijkt me heel gaaf om in het echt te zien.
veel plezier nog! Liefss -
22 Januari 2012 - 14:05
Sannie:
Nog een paar dagen genieten in die prachtige en zomerse omgeving. Wat zijn deze twee maanden omgevlogen!
Goede reis huiswaarts en tot gauw,
Sannie. -
23 Januari 2012 - 19:03
Erik:
Heerlijk om te lezen. prachtige verhalen. De tijd is best wel lang, maar lang genoeg? Groetjes tot snel -
24 Januari 2012 - 09:39
Liesbeth:
Weer een feest om je indrukwekkende verslag te lezen.
Bij zoveel grootsheid en schoonheid gaat een mens zich heel klein en nietig voelen.Herkenning bij mij met ervaring in de canions in de USA.
Tot gauw.
XX Liesbeth. -
24 Januari 2012 - 20:50
Ton:
Wat een bijzondere reis.
Wat zal je hier nog vaak aan terugdenken.Prachtig.
x Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
