Rotorua

Naar Taupo maandag 9 januari

Wellington doet zijn naam eer aan. Het wordt ook wel genoemd Windy Wellington. Klopt helemaal, het regent hier ook.
We hebben weer een nieuwe buschauffeur. 
Gelukkig wordt het weer wat beter, droog en niet zo koud.
Het landschap is heel afwisselend met groene beboste bergen. We gaan over een bergpas en rijden dwars door een grauwe wolk. Je ziet de wolken in de verte ook al hangen.
Het landschap wordt vlakker. De buschauffeur kletst de hele reis maar door en we mogen maar 5 minuten pauze om koffie te halen  en als je weet hoe lang dat hier duurt.......
Gelukkig heeft Marijke haar eigen muziek mee, dus oordopjes in en top volume :)
Het is een erg lange zit, maar de natuur is mooi. Veel lieflijker dan op het Zuider Eiland. Er is hier veel veeteelt  met af en toe een stuk akkerland. 
We mogen eruit om naar de Kiwi,s te kijken die in een reservaat leven. Niemand heeft daar zin in en dus slenteren we een beetje rond. Heeft de driver hier misschien ook aandelen?
Wanneer we weer een bergpas overgaan zien we allemaal windmolens op de bergkammen. Het heet hier dan ook Stormy Point. We genieten weer van een prachtig uitzicht.
We mogen er nog een keer uit om een biermuseum te bezoeken. ( alweer aandelen) . Ook dit ziet niemand zitten, er is te weinig tijd.
Richting Taupo komen we in een gebied dat er droog uit ziet. Het hoort bij Tongariro National Park. Dit landschap heet hier officieel de Rangipo Desert en is een uniek deel  van Nieuw Zeeland.
Om 17.30 ur zijn we eindelijk bij ons hostel. Natuurlijk hebben we geen zin meer om te koken en strijken neer bij een lekker restaurantje. Ze serveren verse zalm, smullen.
Voor het mailen halen we een kopje koffie bij de Mac. Ze hebben gratis Wifi en het lukt ons. We worden een kei in het internet gebeuren hier. 

10 januari Rotorua
De weg Taupo, Rotorua doen we nu in omgekeerde volgorde. We komen weer langs de Geysers en het weer is nu beter dan de vorige keer toen we hier waren. Het is 9.30 uur wanneer we bij de hostel aan komen en hebben een hele dag voor ons.
Vlakbij de hostel is een park, het is er heerlijk rustig. Het is er bezaaid met Ggeysers en het ruikt er naar zwavel. De hele stad ruikt trouwens naar rotte eieren.Ineens komen we een plek tegen waar een basin is met banken, zodat je met je voeten in het bad kan zitten. Het water komt van de geysers. Wat een genot dat er geen bussen komen! Maar..... Te vroeg gejuichd, er strand hier een bus met Japanners. Iedereen komt in 'ons' voetenbad en we worden regelmatig op de foto gezet. We lopen verder en we zijn vergeten het mooie weer met ons mee te nemen, het giet, maar we hadden onze regenkleding mee.
We komen weer bij een voetenbad, ouder dit keer. Kunnen we meteen schuilen. De tuinmannen kwamen er ook op af. Een was heel geinteresseerd en wist veel van alles van andere landen. Het was leuk er een praatje mee aan te knopen.
We eten in ons hostel en naast ons zitten 3 Chinese heren, die samen hun maal hadden bereid, Hollandse karbonade's met stokbrood. Ze wilden natuurlijk op de foto en Marijke bood aan het even voor ze te doen. Een van  drie wilde ons graag op de foto zetten en het per e mail naar ons op te sturen. Wij zijn mans genoeg en kunnen goed voor onszelf zorgen, het hoeft dus niet.


Woensdag 11 januari

We slapen uit en ontbijten op ons gemak. We doen de was en natuurlijk, we hadden toch de zon met ons mee genomen. De was hangen we buiten, heerlijk.
Ze hebben in Rotorua een Maori museum, waar we een kijkje gaan nemen. Het is een prachtig gebouw, wat staat in een soort Engelse tuin, het doet allemaal heel rustig aan, iets waar we net behoefte aan hadden.
Het is een prachtig museum waar verteld wordt hoe dit eiland is ontstaan en over de vele aardbevingen die hier geweest zijn. De hitte onder de grond en het gebruik van pools.  
We pakken een bankje en genieten van alle vogel geluiden en de rust van het meer.
S'avonds worden we opgehaald door een echte, gezellige Maori driver met een beschilderde bus. Jullie snappen, we gaan naar een Maori avond. Krijgers dansen in een kring, opvallend is dat ze daarbij grote ogen opzetten en hun tong erg ver uit steken. Ondertussen laten ze een soort krijgs geluiden horen. We zien hoe het hout wordt bewerkt en hoe er met riet gevlochten wordt. Daarna is er een optreden van Maori' s met zang en dans. We genieten. Eten wordt hier gekookt op hete stenen onder de grond. Dit is ons diner: wortelen, zoete aardappels, een soort graan, kip, vis en doperwtjes. Als toetje een heerlijke pavlova, hier staat Nieuw Zeeland om bekend. Vers fruit en een soort warme kruidkoek.
Zeer voldaan keren we terug naar huis. In de bus 'moest' iedereen een lied zingen uit het land van herkomst. Met een wijntje op lukt het ons om: Aan de Amsterdamse grachten, te zingen. Natuurlijk kregen we applaus.  De chauffeur wist te vertellen dat Abel Tasman een Nerlander was die Nieuw Zeeland heeft ontdekt en dat Nieuw Zeeland is vernoemt naar onze provincie Zeeland.