Kaikoura

Vrijdag 6 januari
We gaan op weg naar Kaikoura. Het begin van de reis is een beetje saai, maar al verder komend wordt de omgeving afwiselender, veel landbouw met handige irrigatie systemen. Ook zien we hier veel meer veeteeld, het is gewoon groener.
We brengen  mensen weg in Christchurch, maar doen deze plaats niet echt aan.    We konden wel iets zien van de ravage die is aangericht, maar het centrum is gesloten.
In Kaikoura staan we niet geboekt in ons hostel, jammer. Het enige wat er nog vrij is en betaalbaar, is een dorm, dat is een slaapplek met anderen. Wij mogen in het bovenste stapelbed. Het is een ruimte zonder ramen, wel met een dakraam. Brrrrr. Gelukkig mogen we morgen in een double bedroom. Dat is beter.
Natuurlijk eten we vis, er wordt hier veel gevist.

7 januari
Na een mindere nachtrust zijn we al vroeg wakker.
We hebben vanmorgen allemaal regeldingetjes, maar vanmiddag gaan we dan echt op walvis jacht.
Ons is geadviseerd om een pilletje te nemen tegen zeeziekte, de kaikoura cracker. Het leek ons een beetje onzin, maar we hebben het toch maar genomen. Achteraf een goed plan, wat gaat zo,n boot te keer. We gingen 2 k.m. Pacific ocean op. Aan boord is een sonor systeem die de walvissen kan spotten. Ook hebben we hulp van een helicopter.
Hoera, de eerste is aan de rechterkant gezien, we mogen langs de reling staan en onze eerste foto is al gauw gemaakt. Wat een enorme beesten. De walvissen blijven rond 10 minuten aan de Oppervlakte, spuiten regelmatig een fontein water en voordat ze de diepte weer ingaan, bollen ze hun rug en geven een zwaai met hun staart. Annemieke, ze gaven je de groeten terug.
We hebben wel 3 walvissen gezien en gelukkig zijn we niet zeeziek geworden.
Marijke loopt nog een stuk de peninsula op en ziet daar Aalscholvers die wit met zwart zijn, anders dan bij ons.

Zondag 8 januari

Vanochtend zijn we met goed weer vertrokken. Onze tocht ging langs de kust, waar de stranden grijs zijn met veel grijze kiezel. Niet alleen hier, maar overal op het Zuider Eiland. Onze eerste stop is bij een waterval, waar de meeste tijd zeehonden liggen. Alleen wanneer ze jongen hebben is de moeder met jong een poosje weg om te voeden en zijn dan niet te zien. Natuurlijk moesten we nog maar eens ochtend gym doen. Een klim naar boven en natuurlijk terug. Daarna op het strand nog even gekeken en ja hoor. Hier waren wel zeehonden met hun jong. Niet voor niets gestopt dus.
Na de kust kwamen we door een gebied met veel wijngaarden, de beste wijn komt hier vandaan. In Nieuw Zeeland heet deze Wijn Montana en wordt gebrouwen in Blenheim.
De omgeving is flink heuvelachtig afwisselend groen en kaal.
Het weer wordt slechter, koud en veel wind.
Helaas gaan we via Picton het Zuider Eiland verlaten, o, wat jammer. Het is hier zo prachtig. Was het weer dat nu ook maar, helaas het regent
We pakken hier de ferry naar het Noorder Eiland. Lottie heeft Primatour mee. Zullen we ze nu wel of zullen we ze nu niet in nemen,  toch maar gedaan. Wat een goed plan. We varen via de Cook street en zolang we in de baai zijn is er niets aan de hand, maar zo gauw we op open zee zijn is het plezier er gauw af. Huizenhoge golven en flinke deining. Veel mensen kunnen hier niet goed tegen. Wij, bikkels, natuurlijk wel ( dank zij de Primatour):)
Toch wel een beetje moe komen we in Wellington aan, waar we een nacht blijven. Het giet van de regen en omdat we verder toch niets te doen hebben boeken we onze volgende hostels.
Wat een geruststelling, alle hostels die we hadden gepland hebben nog een twinroom. Nu maar duimen dat ze ook goed hebben genoteerd.