Paihia
Door: lotmar
Blijf op de hoogte en volg Marijke
18 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, National Park
Auckland 15 januari
Na een heel onrustige nacht Is het weer vroeg dag. Er logeren veel Chinezen deze nacht en bezorgen ons behooorlijk wat lawaai.
Via ruige bergen met veel bossige begroeing rijden we richting Auckland.
Er groeien hier heel veel varens, niet te vergelijken met die van ons. Zo hoog als bomen, groot!! Na een stijgende en dalende weg met flink wat bochten, we moeten regelmatig een bergrug over, zien we ineens de zee. Langs de weg komen we veel blauwe hortensia's tegen en ook een soort uienplant in wit en blauw. De naam zijn we vergeten, maar zoeken we op.. Ze groeien hier als onkruid en zijn niet uit te roeien.
Mount Maunganui rijst op. Dit ligt in Tauranga. We stappen uit en mogen de berg rondwandelen. We doen een stukje.
Tauranga is het land van de kiwi's en de avocado's, veel wordt geexporteerd. De zepri kiwi's zijn van betere kwalitiet en je moet een vergunning hebben om ze te mogen kweken.
In deze plaats ligt ook het schip wat tegen de klippen is gelopen en met laatste storm in tweeen is gebroken.
De weg wordt lieflijker en glooiend, een beetje Iers.
Het is een lange rit en rond 4 uur komen we in ons hostel aan. We verkennen een beetje de stad en gaan daarna lekker lezen. Wat makkelijk, een I. pad en een E reader.
Al eerder had Marijke een prachtig blauwe vogel met haar jong op de foto gezet. Blauw, met rode snavel en hoge rode poten. Nu weten we hoe hij heet: het is een Pukeko. Wie weet komt deze foto later ( als we weer thuis zijn) :)
Maandag 16 januari naar Paihia
Op weg naar Paihia. Een andere chauffeur, wat wel weer leuk is. Hij wil graag weten waar iedereen vandaan komt en wat je doet voor werk of studie. We rijden door een rustig landschap, met veel heuvels, groen gras en ook wat koeien. We rijden heel hoog, maar echt in de gaten heb je dat niet omdat alles toch vrij vlak is. Mooi is dat de wolken laag hangen. Het is trouwens nog steeds mooi weer, 24 graden.
We komen al vroeg aan in Paihia, zodat je nog een excursie kunt gaan maken. Wij bewaren dat voor morgen. Het is een echt gezellig toeristisch plaatsje aan het strand.
We hebben tijd om te wandelen en de omgeving te verkennen. S'avonds gaan we met een ferry naar de andere kant, waar het plaatsje Russell ligt. Prachige huizen, een beetje Engels met mooie balkonnetjes.
Ze hebben er verse vis wat we daar natuurlijk moeten proeven.mmmmmm, wel een beetje veel. De meeuwen cirkelen al om ons heen.
Alweer moeten we de wekker zetten, want morgen gaan we al vroeg naar Cape Reinga.
Dinsdag 17 januari
En weer konden we niet uitslapen, de bus wacht. Deze keer de bus om naar Cape Reinga te gaan. We waren nog een beetje duf van al het reizen, maar al gauw kwamen we bij een soort regenwoud met heel oude bomen. Meters hoog en natuurlijk ook met een flinke doorsnee,de Kauri bomen. Dit zijn voor de Maori's heel belangrijke spirituele bomen. We kregen10 minuten tijd om er door te wandelen. Magnifiek.
De volgende stop was om onze etenswaren in te slaan, want daar was de komende 6 uur geen gelegenheid meer voor. Gelukkig hadden wij daar al een beetje op gerekend.
Toen op weg via alweer prachtige natuur naar de 90 Mile beach. Wat geweldig, we reden kilometers langs het strand met een flinke vaart. Dat zien we in Nederland toch echt niet.
We gingen dwars door het water, het spoot echt langs de bus, super.
Er is wel een echte duinrand, iets minder hoog dan bij ons, met er achter allemaal dennenbomen.
Onderweg kwamen we een haai tegen die op het strand was aangespoeld, maar nog leefde. Waarschijnlijk niet lang meer. De bus maakte er een ommetje voor.
Verder door ook nog een zeehond op het strand gezien, maar helaas, deze was al aan zijn eind gekomen.
Na een flinke rit gingen we de duinen weer over en kwamen bij een heel hoge zandduin waar je naar beneden kon surfen. We hadden een hele jongeren bus, dus bijna iedereen nam zijn plank onder de arm en klom naar boven. Dan met een reuze vaart weer naar beneden. Wij waagden ons hier niet aan, we komen graag heel in Nederland terug. Maar natuurlijk kun je wel naar boven klimmen, dan zie je nog meer duinen en erachter de zee. Op je dooie akkertje ga je dan weer naar beneden. ( niet zo spannend) :)
Na een mooi uitzicht kwamen we in een baai waar we konden zwemmen. De zee had hier flinke golven en gelukkig geen kwallen. Het was heerlijk. Net zo koud als in Nederland, maar dat kon de pret niet drukken. Lunchen deden we ook hier, lekker in het gras.
Eindelijk komen we dan bij de noordelijkste punt van Nieuw Zeeland, Cape Reinga. We hadden tijd voor een wandeling naar de vuurtoren op de punt. Bijzonder om zo op de uiterste punt te zijn. Ook dit is voor de Maori's een spirituele plek. Eten en drinken mocht je niet mee nemen. Op deze plek komen de Pacific Ocean en de Abel Tasman zee bij elkaar. Dit kon je door de golfslag goed zien.
Op de terugweg was iedereen moe, maar zeer voldaan.
Ons wordt geadviseerd om toch vooral Fish and Chips te eten onderweg en wel in Mangonui. Hier is echt de lekkerste verste vis van heel de omgeving. Om 1 uur gevangen en om 5 uur voor je neus. Hadden we gisteren niet ook zoiets gegeten? Volgens ons komen we kilo's aan.
We hebben een rustige avond.
O, ja, we nemen nog steeds het mooie weer met ons mee.
Na een heel onrustige nacht Is het weer vroeg dag. Er logeren veel Chinezen deze nacht en bezorgen ons behooorlijk wat lawaai.
Via ruige bergen met veel bossige begroeing rijden we richting Auckland.
Er groeien hier heel veel varens, niet te vergelijken met die van ons. Zo hoog als bomen, groot!! Na een stijgende en dalende weg met flink wat bochten, we moeten regelmatig een bergrug over, zien we ineens de zee. Langs de weg komen we veel blauwe hortensia's tegen en ook een soort uienplant in wit en blauw. De naam zijn we vergeten, maar zoeken we op.. Ze groeien hier als onkruid en zijn niet uit te roeien.
Mount Maunganui rijst op. Dit ligt in Tauranga. We stappen uit en mogen de berg rondwandelen. We doen een stukje.
Tauranga is het land van de kiwi's en de avocado's, veel wordt geexporteerd. De zepri kiwi's zijn van betere kwalitiet en je moet een vergunning hebben om ze te mogen kweken.
In deze plaats ligt ook het schip wat tegen de klippen is gelopen en met laatste storm in tweeen is gebroken.
De weg wordt lieflijker en glooiend, een beetje Iers.
Het is een lange rit en rond 4 uur komen we in ons hostel aan. We verkennen een beetje de stad en gaan daarna lekker lezen. Wat makkelijk, een I. pad en een E reader.
Al eerder had Marijke een prachtig blauwe vogel met haar jong op de foto gezet. Blauw, met rode snavel en hoge rode poten. Nu weten we hoe hij heet: het is een Pukeko. Wie weet komt deze foto later ( als we weer thuis zijn) :)
Maandag 16 januari naar Paihia
Op weg naar Paihia. Een andere chauffeur, wat wel weer leuk is. Hij wil graag weten waar iedereen vandaan komt en wat je doet voor werk of studie. We rijden door een rustig landschap, met veel heuvels, groen gras en ook wat koeien. We rijden heel hoog, maar echt in de gaten heb je dat niet omdat alles toch vrij vlak is. Mooi is dat de wolken laag hangen. Het is trouwens nog steeds mooi weer, 24 graden.
We komen al vroeg aan in Paihia, zodat je nog een excursie kunt gaan maken. Wij bewaren dat voor morgen. Het is een echt gezellig toeristisch plaatsje aan het strand.
We hebben tijd om te wandelen en de omgeving te verkennen. S'avonds gaan we met een ferry naar de andere kant, waar het plaatsje Russell ligt. Prachige huizen, een beetje Engels met mooie balkonnetjes.
Ze hebben er verse vis wat we daar natuurlijk moeten proeven.mmmmmm, wel een beetje veel. De meeuwen cirkelen al om ons heen.
Alweer moeten we de wekker zetten, want morgen gaan we al vroeg naar Cape Reinga.
Dinsdag 17 januari
En weer konden we niet uitslapen, de bus wacht. Deze keer de bus om naar Cape Reinga te gaan. We waren nog een beetje duf van al het reizen, maar al gauw kwamen we bij een soort regenwoud met heel oude bomen. Meters hoog en natuurlijk ook met een flinke doorsnee,de Kauri bomen. Dit zijn voor de Maori's heel belangrijke spirituele bomen. We kregen10 minuten tijd om er door te wandelen. Magnifiek.
De volgende stop was om onze etenswaren in te slaan, want daar was de komende 6 uur geen gelegenheid meer voor. Gelukkig hadden wij daar al een beetje op gerekend.
Toen op weg via alweer prachtige natuur naar de 90 Mile beach. Wat geweldig, we reden kilometers langs het strand met een flinke vaart. Dat zien we in Nederland toch echt niet.
We gingen dwars door het water, het spoot echt langs de bus, super.
Er is wel een echte duinrand, iets minder hoog dan bij ons, met er achter allemaal dennenbomen.
Onderweg kwamen we een haai tegen die op het strand was aangespoeld, maar nog leefde. Waarschijnlijk niet lang meer. De bus maakte er een ommetje voor.
Verder door ook nog een zeehond op het strand gezien, maar helaas, deze was al aan zijn eind gekomen.
Na een flinke rit gingen we de duinen weer over en kwamen bij een heel hoge zandduin waar je naar beneden kon surfen. We hadden een hele jongeren bus, dus bijna iedereen nam zijn plank onder de arm en klom naar boven. Dan met een reuze vaart weer naar beneden. Wij waagden ons hier niet aan, we komen graag heel in Nederland terug. Maar natuurlijk kun je wel naar boven klimmen, dan zie je nog meer duinen en erachter de zee. Op je dooie akkertje ga je dan weer naar beneden. ( niet zo spannend) :)
Na een mooi uitzicht kwamen we in een baai waar we konden zwemmen. De zee had hier flinke golven en gelukkig geen kwallen. Het was heerlijk. Net zo koud als in Nederland, maar dat kon de pret niet drukken. Lunchen deden we ook hier, lekker in het gras.
Eindelijk komen we dan bij de noordelijkste punt van Nieuw Zeeland, Cape Reinga. We hadden tijd voor een wandeling naar de vuurtoren op de punt. Bijzonder om zo op de uiterste punt te zijn. Ook dit is voor de Maori's een spirituele plek. Eten en drinken mocht je niet mee nemen. Op deze plek komen de Pacific Ocean en de Abel Tasman zee bij elkaar. Dit kon je door de golfslag goed zien.
Op de terugweg was iedereen moe, maar zeer voldaan.
Ons wordt geadviseerd om toch vooral Fish and Chips te eten onderweg en wel in Mangonui. Hier is echt de lekkerste verste vis van heel de omgeving. Om 1 uur gevangen en om 5 uur voor je neus. Hadden we gisteren niet ook zoiets gegeten? Volgens ons komen we kilo's aan.
We hebben een rustige avond.
O, ja, we nemen nog steeds het mooie weer met ons mee.
-
18 Januari 2012 - 10:14
Erik Oosterbaan:
Wij hebben dat ook eens gehad. Bij cozumel in Mexico, dat 2 oceanen bij elkaar komen. Fantastische golven. Geniet nog maar een groot tijdje. -
18 Januari 2012 - 10:59
Ton:
Het klinkt allemaal weer fantastisch.Niets is zo mooi als de natuur!
De varens als bomen zo hoog kun je in Nederland kopen, heel dichtbij Houten.
Toevallig net ontdekt.
Blijf genieten, je ogen uitkijken. -
18 Januari 2012 - 11:30
Angela:
Een paar maanden geleden schreef ik onderstaand gedicht. Het past in jullie reis.
Voor goud gaan
De flauwe smaak, ze weet het wel
te rijp, te zoet, een beetje laf
die laat je in hun schap
Nu zijn ze opgedist met Ster
slow motion hap
het druipend sap, stroomt langs
vergulde lippen
Als ze weer langs de stelling loopt
wordt haar blik gevangen
welt haar het water in de mond
en droomt ze gouden kussen
De schil zo dun als het maar kan
glijdt als een wikkelrok omlaag
zij zoent de zachte vrucht
belofte van het goud
Te rijp, te zoet, een beetje laf
haar lippen wangen rood
door kiwi Zespri Gold ®
Angela Raanhuis
-
18 Januari 2012 - 11:53
Liesbeth:
Wat zien en beleven jullie toch mooie en spectaculaire dingen.
Ik ga me al verheugen op een avond met verhalen en veel foto's.
Jullie hebben nog heerlijk even te gaan.Past het allemaal nog in het hoofd?
XX Liesbeth. -
18 Januari 2012 - 19:21
Tamara De Vin:
Hoi Marijke!
Wat leuk om jullie verslagen te lezen! Genietse!!
Liefs, Tamara
-
18 Januari 2012 - 20:57
Ellen:
Hoi Marijke
Het 'wintert' hier!...oorwarmers op en handschoenen aan op de fiets 's morgens. Brrrr...koud hoor en ook nog donker. Voor jou nog erg ver weg...houden zo voorlopig en genieten van al die kleurenpracht die je tegenkomt op weg naar een nieuwe 'slaapplaats'.
Denk ik net bij te zijn in het lezen van je reisverslag...open ik weer de comp. en zie alweer een volgend verslag...jullie houden ons goed op de hoogte van al jullie belevenissen. Blijven doen hoor!....kunnen wij ook even in 'de verte' kijken!
Dubbel genieten de laatste weken.
Groet Ellen -
20 Januari 2012 - 21:05
Caroline:
Wat een reis! Klinkt geweldig allemaal! Is maar goed dat juliie het sandboarden niet hebben geprobeerd. Het zand wat je broek en shirt instoomt, vind je 3 weken later nog terug... Wel een leuke souvenir maar vervelend op de lange vlucht terug;-)) Tot snel!!! Xxx -
20 Januari 2012 - 21:05
Caroline:
Wat een reis! Klinkt geweldig allemaal! Is maar goed dat juliie het sandboarden niet hebben geprobeerd. Het zand wat je broek en shirt instoomt, vind je 3 weken later nog terug... Wel een leuke souvenir maar vervelend op de lange vlucht terug;-)) Tot snel!!! Xxx -
21 Januari 2012 - 21:05
Theo Spliet:
Dit is niet wat je verwacht, maar het is toch waar. We hebben bij ons een paar vrienden te eten, Ines, Dik, Han en Marian. Ik hoorde dat jij in nieuw Zeeland zit, Tonny en ik waren daar een aantal jaren geleden ook en hebben daar heel mooie herinneringen aan. We begrijpen uit de verhalen van Ines dat je er ook van geniet. Nou fijn hoor geniet er van. Mogelijk komen we elkaar nog eens tegen. Groetjes van ons allemaal. Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
